Artykuł z pracy zbiorowej:
M. Łobocki, Pedagogika wobec wartości, [w:]: B. Śliwerski (red.), Kontestacje pedagogiczne, Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls 1993, s.
Artykuł z czasopisma:
I.Tetelowska, Trwałość leninowskich koncepcji prasy nowego typu, ,,Zeszyty Prasoznawcze” 1968, nr 1, rok IX, s.
Artykuł z internetu:
O. Łyjak, Pracownik w Unii Europejskiej, http://lyjak.pl/publikacje/pracownik-w-unii-europejskiej-1/ [ dostęp z dnia 19.01.2013]
Należy pamiętać, że jeżeli w kolejnych po sobie przypisach nie piszemy tego samego, a używamy skrótu polskiego lub łacińskiego Tamże/ Ibidem.
Np.:
M. Łobocki, op cit., s.
Należy również stosować inne skróty:
| skróty polskie | skróty łacińskie | znaczenie |
| por. | cf. | porównaj |
| zob. | vide | zobacz |
| tenże/tegoż | idem | ten sam autor / tego samego autora |
| taż.tejże | eadem | ta sama autorka/tej samej autorki |
| i in. | et al. | i inni (autorzy, gdy jest ich więcej niż 3) |
| dz. cyt. | op. cit., | dzieło cytowane |
| tamże | ibidem | odesłanie do już cytowanej pozycji |
| b.m. | s.l. | bez miejsca wydania |
| b.r. | s.a | bez roku wydania |
Jeżeli chcemy przytoczyć pozycję, o której już wspominaliśmy, jednak nie w przypisie powyżej stosujemy dz. cyt. / op. cit.
Na przykład:
M. Łobocki, op cit., s.
Najważniejszą zasadą tworzenia przypisów jest jednolitość. Jest wiele sposobów tworzenia przypisów. Jedni podają wydawnictwo, inni nie, jedni stosują skróty polskie, inni łacińskie. Jeżeli już zastosujemy raz dany sposób, należy go konsekwentnie używać do końca.
